Ποίημα αφιερωμένο στην Βοκολίδa

 

Εγώ ήμουν αγέννητη
καθόλου δεν την είδα
τζι ακούω να χουμίζουσειν
πολλά την Βοκολίδα.

Πως είχιεν θάλασσαν καλή
τζι άμμον για να πατούσειν
τζαι ούλλοι επιέννασειν
τζικάτω να λουχούσειν.

Κουτσοί, στραοί τζιανήμποροι
πηένναν να λουχούσιν
τζιε βρήσκαν θεραπείαν
χωρίς γιατρό να δούσιν.

Όσοι ήταν το αίτιον
τζαι ΄μπόρα παν να δούσειν
ο θάνατος τους να βρεθεί
τζικάτω να πνιούσειν.